Welke band of artiest heeft in 2015 de belangrijkste bijdrage geleverd aan de Nederlandse popmuziek. Een even simpele als lastige vraag, ieder jaar weer. Wat telt het meest: verkoopcijfers, bezoekersaantallen, populariteit in het buitenland. Inspirerende werking op de luisteraar.
Allemaal criteria die door de jury tijdens de beraadslagingen weer tegen elkaar moesten worden afgewogen. 2015 was voor de Nederlandse popmuziek een bijzonder jaar waarin betrekkelijk nieuwe artiesten het vertrouwde clubcircuit achter zich lieten ten faveure van grotere zalen als de Heineken Music Hall en de Ziggo Dome.
Wat een paar jaar geleden nog onvoorstelbaar bleek gebeurde: Dotan en Kensington wisten de zeventienduizend stoelen van de Amsterdamse concertzaal met gemak uit te verkopen. Kensington zelfs twee keer.
Dat heeft op de jury zeer veel indruk gemaakt. Te hopen valt dat de trend zich doorzet, en de eerste tekenen zijn er al.
Maar er was een ontwikkeling die dit jaar nog meer verbazing en bewondering opriep. Die werd veroorzaakt door een stel jonge ambitieuze rappers en producers die door hun platenmaatschappij aan het begin van het jaar naar Schiermonnikoog werden gestuurd. Samen moesten ze aan nieuw materiaal gaan werken, en zo geschiedde. Het resultaat is terug te horen op een album dat toen het verscheen meteen alle records brak en dat niet alleen. De plaat, die eigenlijk geen plaat is maar alleen digitaal bestaat, bevat ook een liedje dat in korte tijd overal te horen was. De Nederlandse jeugd van tegenwoordig heeft er sinds kort een eigen volkslied bij.
De Popprijs 2015 gaat naar New Wave. Omdat het zonder de bekende weg te bewandelen een publiek heeft weten te bereiken dat groter is dan van welke Nederlandse band of artiest ook. Het collectief rappers en muzikanten en het album onder dezelfde naam heeft de jury verbijsterd om de impact die ze in het hele land hadden. De cijfers liegen er niet om: New Wave is met meer dan 60 miljoen luisterbeurten het meest gestreamde album op Spotify van 2015. Op YouTube staat de teller zelfs op 80 miljoen. En het gaat dan niet eens alleen om de onmiskenbaar grootste hit van het jaar, het door Lil’ Kleine en Ronnie Flex gezongen Drank & Drugs. Nee, in de eerste week na de album release (10 april) stonden maar liefst 10 van de 17 tracks van New Wave in de Top 50. En dat voor muziek die niet eens fysiek te koop was.
De liedjes van New Wave zijn niet op ‘gewone’ geluidsdragers uitgebracht maar alleen digitaal verkrijgbaar. Gedurfd misschien, maar New Wave heeft daarmee niks minder dan een revolutie in de muziekindustrie te weeg gebracht want nooit eerder was muziek die niet op plaat of cd te koop aan werd geboden zo populair.
Wat we misschien wel vermoedden maar nooit zagen gestaafd is door New Wave bewezen: ook jonge muziekfans luisteren legaal naar nieuwe muziek. Alleen doen ze dat anders dan oudere generaties, namelijk via Spotify en YouTube. Een plaat opzetten, een cd in de speler stoppen en zelfs een liedje downloaden: allemaal verleden tijd.
New Wave geeft ons een blik in de toekomst en doet dat ook nog eens met muziek die zoals dat hoort bij een culturele revolutie behalve veel lof ook veel weerstand oproept.
Op alle schoolpleinen klonk dit jaar Drank & Drugs, er verschenen vele coverversies en parodieën, maar er was ook veel morele verontwaardiging over de inhoud van het liedje. Hoort erbij, aldus de jury. Zo verging het Elvis Presley zestig jaar geleden, de Sex Pistols veertig jaar geleden en de eerste acid house producers dertig jaar geleden. De een vindt het prachtig, de ander klaagt over verwerpelijke non-muziek.
New Wave amuseert, prikkelt, irriteert en enthousiasmeert. Maar niemand kon er in 2015 omheen. Een historisch project dat de muziekwereld liet voelen dat alles anders kan. Je hoeft geen platen, cd’s of downloads meer uit te brengen om gehoord te worden.