De Popprijs is een juryprijs die jaarlijks door Buma Cultuur wordt toegekend aan die band of artiest die de belangrijkste bijdrage heeft geleverd aan de Nederlandse popmuziek. Lijkt helder, maar het is ieder jaar toch weer lastig hoe te bepalen wat die belangrijkste bijdrage is. Wat geeft de doorslag? Zijn het de successen van de verschillende kandidaten waar de juryleden mee naar voren komen? Zijn het de verkoopcijfers of aantal streams die het zwaarst tellen? Bezoekersaantallen bij concerten of de populariteit in het buitenland? Of is het die briljante toon of sound van een act of juist de inspirerende werking van artiesten op de luisteraar. Aan geen van deze zaken mag de jury van de Popprijs voorbij gaan.
Al die criteria werden ook dit jaar weer zorgvuldig afgewogen en tegen elkaar afgezet, tijdens de beraadslagingen. 2018 was als popjaar goed vergelijkbaar met 2017. Gitaarbands verloren opnieuw terrein, dance consolideerde in het buitenland en de Nederlandse hiphop was weer populairder dan ooit. Bijna wekelijks werden er streamingrecords gebroken. De eindejaarscijfers van Spotify lieten aan duidelijkheid niks te wensen over: de meest gestreamde artiesten hier zijn hiphopartiesten en ze komen uit Nederland.
In een jaar waarin hiphop de hitparades en het uitgaansleven zo wist te domineren was er één artiest die er in veel opzichten bovenuit stak. Zijn naam werd ook vorige jaren al in het juryrapport vermeld, want niemand wist ook vorig jaar al de streamingsites steeds zo op hol te brengen als hij. Dit jaar kreeg hij in de streamingcijfers geduchte concurrentie van Josylvio en Bizzey, maar de jury was unaniem in het toekennen van de Popprijs 2018 aan Ronnie Flex.
Het is niet de eerste keer dat de 26 jaar geleden in Capelle aan den IJssel geboren Ronell Langston Plasschaert deze belangrijke prijs in ontvangst kon nemen. Als lid van New Wave, het hiphop collectief dat de Popprijs 2015 won, stond hij hier ook al. Maar de prestaties van Ronnie Flex als solo-artiest zijn de afgelopen jaren te bijzonder om aan hem voorbij te gaan.
Waardering voor zijn raps en bijzondere door autotune gedreven zangstijl was er altijd al. Ook als tekstdichter geldt hij al jaren als groot voorbeeld voor aspirant rappers. Maar wat dit jaar nog meer opviel is dat Ronnie Flex zich door niemand de weg laat wijzen. Hij kiest nooit voor de gemakkelijkste weg. Zo volgde hij het warmbloedige luistervriendelijke album Rémi (2017) dit jaar op met het harde, opzwepende trap-album Nori. Even eigenwijs en succesvol was zijn bewerking van Omarm, een hit van Bløf uit 2003.
De warmbloedige vocalen van Ronnie Flex in combinatie met de knoestige Zeeuwse rock van Bløf, je moet het maar durven. Ronnie Flex deed het en zette een standaard. Ook in zijn aanpak van optredens loopt hij voorop. Heel nadrukkelijk koos Ronnie Flex afgelopen jaar niet voor het makkelijk geld verdienen met optredens in discotheken begeleid door een bandopname. Nee, Ronnie Flex bouwde aan een volledige liveshow compleet met band. Zo gaf hij andere rappers in Nederland het juiste voorbeeld, culminerend in een spectaculaire liveshow in de Amsterdamse AFAS Live, december 2018.
De Nederlandse hiphop heeft met Ronnie Flex de beste missionaris die het zich kan voorstellen. Hij loopt voorop in de muzikale ontwikkeling van het genre, staat tekstueel op eenzame hoogte en durft zich ook nog eens kwetsbaar op te stellen. Concerten van Ronnie Flex zijn aansporingen tot verbroedering waar iedere politicus hier een puntje aan kan zuigen. De Nederlandse popmuziek zou zonder Ronnie Flex een fletse bedoening zijn.
De grote belofte die Ronnie Flex drie jaar geleden in New Wave nog was heeft alles ingelost en iedere verwachting ruimschoots overtroffen. Als eerste Nederlandse popartiest wordt Ronnie Flex daarom nog een keer beloond. Na de Popprijs 2015 te hebben gedeeld in het collectief New Wave is de Popprijs 2018 voor Ronnie Flex alleen.
